Kiedy: poniedziałek, 5 czerwca 2017, godz: 17.45
Gdzie: Plus Jeden, ul. Za Bramką 1 w Poznaniu, 1. piętro
Internet pełen jest informacji dotyczących tego jak być “dobrym” Scrum Masterem. Rozpoczynając od Scrum Guide’a, książek ekspertów, a na blogach praktyków kończąc – wszędzie mnóstwo jest informacji o tym, “jak być bardziej”. Co ciekawe, kiedy chciałem odwrócić sytuację i dowiedzieć się jak organizacja może wesprzeć Scrum Mastera, nie znalazłem ani jednego artykułu. Zastanowiło mnie to – czyżby świat wierzył, że Scrum Master to taki samotny bohater, który radzi sobie zawsze i wszędzie bez wsparcia innych? Moim zdaniem nie. Podczas spotkania Agile Poznań opowiem, jak organizacja może wspierać Scrum Masterów wykorzystując ideę Porozumienia Bez Przemocy.
Podsumowanie
Inspiracją do wystąpienia Daniela, była jego rola Scrum Mastera i związane z nią wyzwania w poszukiwaniu sposobów na wsparcie przez organizację SMa w jego pracy.
Daniel zaczął swoją prezentację przybliżając wyniki badań przeprowadzonych przez Google, które szukało złotego środka na tworzenie idealnych zespołów. Przeprowadzone badania zaowocowały sporządzeniem listy wspólnych czynników jakimi charakteryzowały się efektywne zespoły. Było to 1) bezpieczeństwo emocjonalne, 2) rzetelność/słowność członków, 3) struktura/przejrzystość oraz kto jest kim/co robimy a także 4) znaczenie tego co robimy i 5) wpływ – moje działania mają wpływ na coś.
Efektywne zespoły, to zespoły gdzie ludzie przede wszystkim czują się dobrze/ bezpiecznie. W przypadku ról, które narażone są na podważanie sensowności, szczególnie w początkowych etapach kształtowania zrozumienia roli, szukają sposobu by poczuć się bezpiecznie we własnych organizacjach.
W kolejnej części Daniel zabrał nas w krótką podróż pomiędzy społecznościami przed tysiącami lat (język opisowy stanu) a aktualnymi czasami (język opisowy statyczny – dobre/zle). W konsekwencji jest dużo łatwiej nam nazywać/oceniać postawy a trudniej określać wpływ działań na człowieka. Łatwiej jest powiedzieć że ktoś jest dobry/zły i zasługuje na karę. A trudniej spostrzec i nazwać konsekwencje działań – komuś stała się krzywda, co było powodem, co się dzieje teraz z tą osobą itd.
NVC jest odpowiedzią na statykę języka. Opisuje potrzeby, a działania człowieka są sposobem realizacji potrzeb. Spośród szeregu potrzeb definiowanych w NVC część z nich dotyczy bezpieczeństwa emocjonalnego. W kolejnej części poznaliśmy różnicę między empatią (słuchanie, próba zrozumienia/odgadnięcia potrzeb) a współczuciem (potwierdzanie stanu osoby).
W ostatniej części Daniel przedstawia przykładowe podejście do systematycznego zapewnienia bezpieczeństwa emocjonalnego w organizacji. Tego w jaki sposób organizacja może zapewniać swoim pracownikom narzędzia, miejsce do nabywania pewności siebie, uzyskiwania pomocy i wsparcia potrzebnego w chwilach zwątpienia. Całość uzupełniona dużą dawką przykładów z własnego bądź znanego doświadczenia.
Podsumował: Andrzej Zińczuk
Daniel nagrał swoje wystąpienie i udostępnił w serwisie youtube: